Günlerdir gözümün önünden gitmedi o görüntü. Sabah uyandığımda, yemek yerken, kitap okurken, 7 yaşındaki kızım Mina’yı severken..
Binlerce mağdur çocuğun sembolüdür Elif..binlerce masumun halinin küçük bir yansımasıdır Elif. Binlerce insanın yapacağı bir protestodan bana göre daha etkili bir duruştur verdiği fotoğraf.
Mahkemeden ağlıyor diye daha doğrusu çocukluk refleksi ile inliyor diye atılan çaresiz bir çocuğun kıvranışıdır.. O masum sabiyi anne babasından ayıran gaddar ve zalimlerin yüzlerine vurulan pek şiddetli bir tokattır o duruş..
Amacım Elif’in acziyeti ile duygu sömürüsü yapmak veya bu zulmü O’na reva görenlere ihtar çekmek değil. Elif bir semboldür, dimdik duran bir neslin sembolüdür. Tüm acılara rağmen hayata tutunan bir neslin fotoğrafıdır. Elif bir çocuk, yaşıtları anne, baba ve sevenleri ile mutlu günler geçirirken, Elif ve Elif gibilere çile, ayrılık ve ağır bir imtihan düştü.
Yıllar önce ,biz de çocukken, Bruno
Amadio’nun meşhur ağlayan çocuk portresinin altında Akif’in enfes dizeleri ile sarsılmıştık;
Merhametin yok diyelim nefsine,
Merhamet etmez misin evladına ?Elif bir semboldür, zulmedenlerin zulüm tablosunu, anne babalarından ayrılan masum çocukları ve onların çektikleri tarifi imkansız acıların sembolüdür Elif.
